بررسی اثر ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری در کنترل قند خون بیماران دیابتی

سابقه و هدف: هلیکوباکترپیلوری یکی از شایع ترین عفونتهای مزمن در دنیا است. اعتقاد بر این است که دیابت قندی باعث افزایش ابتلا­ به عفونت هلیکوباکترپیلوری می شود، اما داده های مرتبط در مورد ارتباط هلیکوباکترپیلوری و میزان کنترل قند خون (hba1c) در دیابتی ها اندک و متناقض می باشد. براین اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری در کنترل قند خون بیماران دیابتی انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، (به صورتafter -before )61 بیمار دیابتی تیپ ii با یا بدون علایم دیس­­پپسی که عفونت هلیکوباکترپیلوری درآنها با روش سرولوژی igg ضد هلیکوباکتر اثبات شد؛ تحت درمان رژیم چهار دارویی ضد هلیکوباکترپیلوری (بیسموت+ مترونیدازول + تتراسیکلین + امپرازول) قرار گرفتند. میزان hbalc قبل از شروع درمان عفونت هلیکوباکترپیلوری و 2 ماه بعد از درمان عفونت، بعد از اثبات ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری با تست اوره تنفسی (ureabreathtest) اندازه گیری شد و میانگین مقادیر hbalc قبل و بعد از درمان عفونت هلیکوباکترپیلوری با استفاده از نرم افزار spss وآزمون آماریpaired t-test با هم مقایسه شد. یافته­ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 04/10 ±4/52 سال بود و تعداد بیماران مرد 39 نفر (9/63 درصد) وتعداد بیماران زن 22نفر (1/36 درصد) بود. متوسط مدت زمان ابتلا به دیابت در زمان تشخیص در افراد مورد مطالعه 5/5 ± 7/8 سال بود. در این تحقیق عفونت هلیکوباکترپیلوری در همه بیماران مورد مطالعه ریشه کن شد که با تست اوره تنفسی (ubt) اثبات شد. میانگین سطح hbalc قبل از درمان 2/1 ± 6/8 بوده است که این مقدار بعد از درمان 2/1 ± 9/7 شده است که این تغییر از نظر آماری معنی دار می باشد (05/0 p<). نتیجه گیری: درمطالعه ما ارتباط مثبتی بین اثر ریشه­کنی هلیکوباکترپیلوری و کنترل قند­خون (کاهش میزان hbalc) یافت شده است؛ ولی برای دست­یابی به نتایج دقیق­تر مطالعات بیشتری در بیماران دیابتی توصیه می­شود.